Gdy byłam małą dziewczynką dostałam w prezencie książkę pt. Uliczkami po Poznaniu autorstwa Jadwigi Badowskiej- Muszyńskiej. Były w niej wierszowane opowieści o legendach, charakterystycznych miejscach i wydarzeniach związanych z historią miasta. Uwielbiałam te książkę.
Ale dorosłam…Niestety…Jednak miłość do miasta została. Uwielbiam Poznań za jego teatry, muzea, kina, kulturalne wydarzenia, architekturę, ciekawe miejsca, także te związane z książkami ale też z pysznym jedzeniem. Poznań to nasze Stare Zoo, gdzie pokolenia wielkopolskich dzieci mają zdjęcie z rzeźbą wilka. Poznań to lata studiów, odkrywania zakamarków miasta, korzystania z oferty kulturalnej i rozrywkowej. Ach jest co wspominać.
Hania też często korzysta z oferty miasta. Przecież w każdym wieku można znaleźć tu coś ciekawego. W ostatnią sobotę wybraliśmy się do Poznania żeby zobaczyć Stary Rynek i trykające się koziołki. Chciałyśmy też zwiedzić Ratusz- Muzeum Poznania. A że wybrałyśmy się na te przygodę pociągiem, to Hani uśmiech z twarzy nie schodził. Chociaż była troszkę zdziwiona ze w tramwaju nie mamy miejsca siedzącego. 😉
Zawsze w poznawaniu miejsc pomagają nam książki. Tym razem posłużyłam się Legendą o poznańskich koziołkach w adaptacji Elizy Piotrowskiej. Nie było to pierwsze spotkanie Hani z koziołkami jednak po raz pierwszy w pełni poznała legendę ale też wnętrza Ratusza.
Muzeum Poznania, do 2022 roku działające pod nazwą Muzeum Historii Miasta Poznania, od 1954 roku mieści się w Ratuszu – dawnej siedzibie władz miejskich.
Początki istnienia tej budowli datowane są na pierwsze lata XIV wieku. Pierwotnie był to niewielki, jednopiętrowy budynek, do którego w końcu XV wieku dobudowano jedną kondygnację. W połowie XVI wieku władze miejskie powierzyły jego przebudowę włoskiemu architektowi Janowi Baptyście Quadro z Lugano. On to w latach 1550-60 przeobraził skromny gotycki ratusz w okazałą, reprezentacyjną siedzibę władz miejskich. Gmach powiększony został wówczas w kierunku zachodnim i podwyższony o kolejne, drugie piętro. Budynek uzyskał jednolitą renesansową bryłę zewnętrzną i nowy układ wnętrz z okazałą Salą Renesansową, słynną z pięknej dekoracji stiukowej zdobiącej sklepienie.
W następnych wiekach zniszczeniom i przebudowom ulegała kilkakrotnie wieża Ratusza.
W latach 1781-1784 staraniem Komisji Dobrego Porządku cały budynek został poddany renowacji; wzniesiono wówczas nowy, klasycystyczny hełm wieży.
Kolejną gruntowną konserwację przeszedł ratusz w latach 1910-1913. Ta pruska restauracja uratowała budynek przed kompletną ruiną. W 1945 roku w wyniku działań wojennych runęła wieża i spalone zostało drugie piętro budynku. Obecny wygląd Ratusz zawdzięcza pracom konserwatorskim, które zakończono w grudniu 2000 roku.
Zwarta, zwieńczona attyką, renesansowa bryła Ratusza wznosi się na rzucie prostokąta. Reprezentacyjna fasada wschodnia otwiera się ku rynkowi trójkondygnacyjną loggią, ponad którą górują trzy wieloboczne wieżyczki. W środkowej mieści się mechanizm zegarowy z koziołkami o XVI-wiecznej tradycji. Nad łukami arkad loggii przedstawiono wyobrażenia cnót i geniuszy oraz łacińskie inskrypcje odnoszące się do wymiaru sprawiedliwości. W pasie attyki widoczny jest poczet królów polskich z dynastii Jagiellonów. W ślepych arkadach bocznych loggii znajdują się przedstawienia królów z dynastii Piastów.
Ekspozycja Ratusza – Muzeum Poznania, rozmieszczona zarówno w piwnicach, jak i na parterze oraz w salach na I i II piętrze Ratusza, pokazywać ma dzieje miasta od X wieku do współczesności oraz historię Ratusza. Do najcenniejszych eksponatów należy złocony i emaliowany pastorał z Limoges z XIII wieku, zegar stołowy z herbem Poznania wykonany w 1575 roku przez poznańskiego zegarmistrza Jana Stalla na zlecenie ówczesnych władz miejskich i szklanicę cechu szewców z 1651 roku. Zbiory muzeum nieustannie powiększają się o kolejne obiekty, które przyjmowane są w ramach darowizn i pozyskiwane dzięki zakupom. Wspólnym mianownikiem ich wszystkich jest rzecz jasna Poznań: historia miasta i jego mieszkańców. Ze względu specyfikę tych obiektów podzielone one zostały na kolekcje:
- Kolekcja widoków i planów miast
- Kolekcja fotografii osób
- Kolekcja dokumentów i pamiątek historycznych
- Kolekcja rzemiosła i przedmiotów codziennego użytku
- Kolekcja miejscowej przedsiębiorczości
- Kolekcja sztuki
- Kolekcja aparatów i sprzętów do fotografowania
- Kolekcja wielkopolskich Bractw Strzeleckich
- Kolekcja fotografii reporterskiej Jerzego Unierzyskiego.
Dzięki tak zróżnicowanym i licznym zbiorom Ratusz – Muzeum Poznania organizuje wystawy czasowe, które swoją tematyką obejmują wszystkie obszary życia miasta. Wśród popularnych cyklów wystawienniczych wymienić należy m.in. „Ulice i zaułki dawnego Poznania” oraz „Poznańskie rody i rodziny”. Pracownicy poszerzają i udostępniają wiedzę zarówno o historii miasta, jak i Ratusza oraz samego muzeum, czego przykładem są różnego rodzaju publikacje wydawane przez Muzeum Narodowe w Poznaniu, ale również poza nim.
Ratusz – Muzeum Poznania działa również na Facebooku. Zapraszamy na stronę: https://www.facebook.com/RatuszMuzeumPoznania
Informacje ze strony www: https://mnp.art.pl/ratusz-muzeum-poznania
Na Hani największe wrażenie zrobiły koziołki ale też eksponaty takie jak kajdany, pręgierz czy telewizor marki Rubin. Zwiedzanie dostosowałam do jej wieku, skupiając się na tym co jest w stanie w swojej sześcioletniej głowie „przetworzyć”.
W tym dniu towarzyszyli nam ciocia z wujkiem i pies Kiko więc Hania czuła się wyjątkowo.
W najbliższych planach mamy też Muzeum Archeologiczne Muzeum Szyfrów ENIGMA. A tak naprawdę dużo czasu zajmie nam zwiedzenie Poznania od A do Z. A książki zawsze nam w tym pomogą. Po tej wycieczce Hania wypożyczyła z biblioteki książkę Poznaj Poznań Katarzyny Kamińskiej i Joanny Gacy- Wyczółkowskiej.
Pięknego weekendu. Mam nadzieję, że wiosna do nas wróci.
Książki, które wykorzystałam:
- Eliza Piotrowiska- Legenda o poznańskich koziołkach Wydawnictwo Miejskie Posnania
- Joanna Gaca- Wyczółkowska/ Katarzyna Kamińska- Poznaj Poznań Wydawnictwo Miejskie Posnania
- Jadwiga Badowska- Muszyńska- Uliczkami po Poznaniu Wydawnictwo Poznańskie